رضا نامداری در همسویی با منافع جمهوری اسلامی

در جهت مستند سازی و ثبت در تاریخچه کنگره، تحت عنوان " خوش خدمتی رضا نامداری به بیژن احمدی تحت پوشش کنگره ایرانیان"، به جمع آوری مطالب به اشتراک گذاشته پرداخته ام. در سه ماه اخیر حدود ۶۰ مطلب در رابطه با بیژن احمدی، آی سی ژورنال، و صلح و دیپلماسی که هر دو نهاد به ایشان تعلق دارند، در صفحه توییت کنگره منتشر شده اند. البته مطمئن نیستم که بیژن احمدی به این حرکت تمایلی داشته باشد. زیرا هم ایشان و هم یونس زنگی آبادی که اخیرن از هییت مدیره استعفاء داده و در صلح و دیپلماسی با هم همکاری میکنند، بالاخره بعد از چند سال دریافته اند که با فاصله گیری از کنگره و کامیونیتی بهتر میتوانند به فعالیت های لابیگرانه خود بپردازند. بدون آنکه افرادی همچون من زمانی که به کنگره مربوط میگردد به افشا گری آنها بپردازم.

درد دل با رضا نامداری

در حمایت از آزادی بیان و واکنش به سانسور و حذف های رضا نامداری، سایتی را بوجود آورده ام تا کلیه مطالب ایشان در فوروم و در رابطه با کنگره را در آن جمع آوری کنم. با این امید که دریابیم که در جامعه ای دموکراتیک، حذف و سانسور چه بسا نتیجه معکوس داشته و توجه ها را بیشتر به موضوعات حذف شده، جلب میکند و انگیزه بوجود میاورد و محکی بر صحت گفتار کسانی می شود که مطالبشان سانسور و خودشان حذف میگردند.

و به عکس، در اختیار قرار دادن میکروفون و درشت نمایی، میتواند به عواملی برای خاموش ساختن مبدل گردند. البته بنا به این اصل که فرد مربوطه، حرف و یا بهتر بگویم، حرف حسابی برای گفتن نداشته باشد.

این از ما بهتران کدامند؟

پاسخ رضا نامداری مشخص میکند که برای آدمین ها، آزادی بیان و ضوابط صفحه فوروم، در تصمیم گیری ها اولویت ندارند. کافی است که فردی معترض گردد تا بهانه ای شود برای اعمال سانسور. چه بسا فرد معترض، یکی از همان اعضایی باشد که هییت مدیره به در خواست آنان مجمع عمومی و انتخابات را به تعویق انداخته است!

اگر این عزیزان، اینچنین به خواسته اعضاء اهمیت داده و آنرا در اولویت قرار میدهند، چرا در رابطه با قانونمندی، شفافیت، عدم جانبداری، دموکراسی و آزادی بیان که خواسته های اکثریتی است، عکس العملی از خود نشان نداده و آنها را کاملن نادیده میگیرند؟